พระพุทธรูปประทับนอนตะแคงซ้าย ศิลปะสมัยทวารวดี

วัดภูค่าวหรือวัดพุทธนิมิตในปัจจุบัน สร้างขึ้นเมื่อปีพุทธศักราช 2475 ตั้งอยู่บนยอดเขาภูค่าวภายในบริเวณวัดพบภาพสลักนูนต่ำใต้เพิงผาหินทรายเป็นภาพพระพุทธเจ้าประทับนอนฝีมือช่างพื้นถิ่นอีสานสมัยทวารวดี มีประวัติในตำนานพื้นถิ่นว่าสลักขึ้นพร้อมการสร้างพระธาตุพนมโดยกลุ่มคนที่เดินทางไปร่วมสร้างพระธาตุพนมแต่ไปไม่ทันเนื่องจากองค์พระธาตุสร้างเสร็จแล้วจึงช่วยกันสลักพระพุทธรูปใต้เพิงผา ต่อมา พุทธศักราช 2484 สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (อ้วน ติสโส) สังฆนายก ไปตรวจสังฆมณฑลภาคอีสาน ทรงเดินทางไปนมัสการพระพุทธรูปที่วัดภูค่าว เมื่อเสด็จกลับกรุงเทพฯ จึงขอให้อธิบดีกรมศิลปากรดำเนินการขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานแห่งแรกในจังหวัดกาฬสินธุ์ ลักษณะประติมากรรมสลักหินนูนต่ำที่วัดภูค่าวเป็นภาพพระพุทธเจ้าแสดงอิริยาบถนอนตะแคงซ้ายซึ่งแตกต่างออกไปจากพระพุทธรูปไสยาสน์ที่นอนตะแคงขวา เช่นพระพุทธรูปสลักหินนูนต่ำใต้เพิงผาในพุทธสถานภูปอ ตำบลภูปออำเภอเมืองจังหวัดกาฬสินธุ์ แต่ที่พระนอนวัดภูค่าวมีพระเศียรหันไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ พระพักตร์หันไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ พระกรซ้ายรองรับพระเศียร พระกรขวาทอดยาวไปตามพระวรกาย พระพักตร์ค่อนข้างกลม พระเนตรปิด พระนาสิกโด่ง พระโอษฐ์หนา พระเกศาเรียบไม่มีขมวดพระเกศา ไม่มีอุษณีย์ษะ  เอกลักษณ์ของพระนอนวัดภูค่าวคือเป็นวัฒนธรรมการสร้างรูปสลัก เพลิงผาหินสมัยทาวาราวดี ในเขตพื้นที่ภาคอีสานที่สำคัญอีกแห่งหนึ่ง เช่นเดียวกับพุทธสถานภูปอ กรมศิลปากรประกาศขึ้นทะเบียน ภาพสลักนูนต่ำพระพุทธรูปประทับนอนวัดภูค่าว ในราชกิจจานุเบกษา วันที่ 27 กรกฎาคม 2491 ผู้ใดบุกรุกทำลายโบราณสถานมีความผิดตามกฎหมาย (ที่มา : หลักจารึกของกรมศิลปากร ณ วัตภูค่าว)